Słynna świątynia Ateny Partenos ("dziewicy") na Akropolis ateńskiej, wzniesiona w latach 447-432 p.n.e. z inicjatywy Peryklesa przez Iktinosa i Kallikratesa na miejscu dwóch starszych świątyń: Hekatompedonu z ok. 570-550 p.n.e. i nie dokończonego tzw. Starszego Partenonu z ok. 488-480 p.n.e., zburzonego przez Persów. Jest to klasyczne dzieło architektury attyckiej, łączące porządek dorycki z elementami jońskimi. Partenon wzniesiony został z marmuru pentelickiego na trzystopniowej podbudowie (stylobacie) w typie doryckiego peripterosu (8 na 17 kolumn) z płytkim pronaosem i opistodomosem o 6 kolumnach in antis.
Wymiary świątyni wynosiły 69,51 m na 30,86 m. Wnętrze dzieliło się na 2 części: trójnawową cellę o długości 100 stóp (stąd nazwa Hekatompedon naos), gdzie przechowywano kultowy posąg Ateny (Atena Partenos dłuta Fidiasza), i Partenon właściwy - salę o 4 jońskich kolumnach, dla dziewcząt w służbie bogini.
ERECHTEJON
Jedno z najważniejszych na Akropolu miejsc kultu, znajduje się naprzeciwko Pantenonu. Jest to świątynia zbudowana w 420 roku p.n.e. Główna część świątyni została podzielona na dwie sekcje, w jednej oddawano cześć Atenie, a w drugiej Posejdonowi. Byli oni głównymi bogami Attyki. W świątyni przechowywano ofiarowaną przez Atenę gałązkę drzewa oliwnego, uznawaną za najcenniejszy dar, jaki człowiek kiedykolwiek otrzymał od bogów. Obecny budynek wzniesiono na świętym miejscu, na którym Atena walczyła przeciwko Posejdonowi.
ŚWIĄTYNIA ATENY NIKE
Zbudowana przez Kalilikratesa, jednego z architektów, który pracował przy wznoszeniu Akropolu, w 432-431 roku p.n.e.
Budowę prostej i eleganckiej Świątyni Ateny Nike rozpoczęto dość późno. Świątynia stoi na platformie nad urwiskiem wychodzącym na port w Pireusie i Zatokę Sarońską. Według Pauzaniasza to właśnie stąd król Egeusz rzucił się w przepaść ujrzawszy powracające z Krety okręty swego syna Tezeusza. Tezeusz popłynął tam, by rozprawić się z Minotaurem, w drodze powrotnej zapomniał jednakże zmienić czarne żagle na białe, oznaczające sukces wyprawy. Fryz świątyni, bardziej realistyczny niż triumfalny, przedstawia zwycięstwo Ateńczyków nad Persami w bitwie pod Platejami.
Na wprost tej niewielkiej świątyni stało niegdyś Sanktuarium Artemidy Braurońskiej z ogromnym Koniem Trojańskim wykonanym z brązu. Przeznaczenie świątyni jest nieznane, ocalały po niej jedynie fragmenty fundamentów. W lepszym stanie zachował się pobliski odcinek murów mykeńskich, wkomponowany w klasyczną budowlę.
AKROPOL
Wzniesienie w Atenach, na którym w czasach mykeńskich znajdowała się nie zachowana cytadela. W okresie późniejszym Akropol był miejscem, gdzie znajdowały się najważniejsze budowle sakralne w Atenach. Budowle z czasów archaicznych zostały doszczętnie zniszczone podczas najazdu perskiego w 480 r. p.n.e. Z tego okresu pochodzą takie pozostałości rzeźby architektonicznej jak np. Sinobrody, co świadczy o wysokim poziomie artystycznym nie zachowanych budowli. Odbudowę świątyń na Akropolu rozpoczęto dopiero po podpisaniu pokoju z Persami (pokój Kaliasa, Suza 449/8). Inicjatorem tych prac był Perykles.